Stany pośrednie

Antoni Starowieyski konsekwentnie rozwija w swoim malarstwie te same tematy poświęcone obserwacji światła, przestrzeni, pejzażu, architektury, zawieszenia w czasie. Korytarz, przejście pod wiaduktem, stary wagon kolejowy stojący na uboczu, to niektóre z motywów, które znane są także z wcześniejszych prac Starowieyskiego, który stara się im intensywnie przyglądać i opracowywać warianty przedstawienia, zmieniając detale, odcienie barw lub kąt perspektywy, żeby wydobyć z tej medytacji jak najbliższe zbliżenie się do unikalności momentu i ciszy dyskretnie wplecionej na obrzeżach zamieszkałych miejsc.

Choć formalnie różne, abstrakcyjne obrazy horyzontu dopełniają poetykę bycia poza czasem i poza miejscem jakby w odbiciu zwierciadła delikatnej, złożonej emocji, wewnętrznego poczucia istnienia i ukojenia. Niesamowita wrażliwość Starowieyskiego na kolor pozwala mu na komponowanie obrazu jednocześnie wyraźnego z nasyconymi barwami i wprowadzającego przyjemny spokój niczym wolny miarowy oddech.

Tytuł wystawy sugeruje fascynujący moment zmiany lub zawieszenia, co znajduje się w samym sercu metafizycznego rozważania o czasie. Nieruchomy obraz olejny na płótnie staje się przenikliwą obserwacją czasu, właśnie dzięki koncentracji zatrzymanego biegu zmiany z jednej strony, zaś z drugiej dzięki takiemu użyciu kolorów i kompozycji, które przenoszą widza do jego własnych doświadczeń, przypominają mu o temperaturze letniego zmierzchu lub ciszy mokradła rozpościerającego się niemal po horyzont.