"All Sins Are Murder Even As All Life Is War"

W przeciwieństwie do poprzednich wystaw Chloe Piene z pracami mistrzów (m.in. Egon Schiele czy Hans Bellmer) wystawa z Erną Rosenstein nie skupia się na podobieństwie formalnym, ale na dialogu, który przekracza powierzchnię wizualnego przedstawienia.

Wyjątkowość rysunku Piene polega na rozedrganym ruchu jej dłoni wahającej się między przyciąganiem tego, co nieznane, a ciężarem ludzkiej cielesności. Ślad pozostawiony przez węgiel podąża nieprzeniknioną drogą i choć ujawnia niewiele, to wystarczająco, by wibracja ukrytej struktury stała się wyraźnie odczuwalna. Figury z jej obrazów są obdarzone dziwnym biciem serca nieprzewidywalnych liczb. Gra widzialnego i niewidzialnego łączy się z antropologicznymi zainteresowaniami Piene. Jej twórczość poszukuje możliwości wypreparowania zastygłej chwili, by dotknąć tego, co nie daje się wyjaśnić, a mimo to powszechne i ponadczasowe.

Intymne dzieła Rosenstein wywierają nieodparty urok związany z wrażliwością, która mówi cichym, słabym głosem. Trauma holokaustu odcisnęła się na życiu polsko- żydowskiej artystce, która wybrała niebezpośredni i poetycki sposób, żeby opowiadać o tych doświadczeniach. Rosenstein była świadkiem morderstwa swoich rodziców. Niektóre linie rysowane tuszem lub malowane skrywają pamięć potwornego przecięcia i ostrza noża tamtej tragicznej nocy. Namalowany księżyc jest zraniony. Przeszłość i teraźniejszość splatają się w obrazach unoszone powiewem melancholii nieuchronności przemijania