Grantha to słowo pochodzące z sanskrytu, jednego z najstarszych znanych słów określających książkę. Jego wiek nie jest tylko miarą czasu, ale przede wszystkim miarą ciągłości kulturowej, podczas gdy jego sensowność wynika z bezpośredniego doświadczenia złożoności komunikacji u jej źródeł, dalekiego od przypadku. Oprócz książki, grantha oznacza również rękopis, rzeczy powiązane, węzeł lub kompozycję. To przedsłowo wyraża więcej niż nazwę obiektu, mówi o tym, jak fizycznie manipulowane fragmenty wiążą części razem i powstaje przesłanie, które opiera się czasowi wykraczającemu poza skalę indywidualnego życia.

Dzieła tych czterech artystów, reprezentujących różne pokolenia i obszary geograficzne, prowadzą ze sobą dialog dotyczący tego pierwszego gestu wiązania ze sobą nici i fragmentów. Każde dzieło jest rodzajem unikalnego rękopisu, w którym nie jest farbą, ale włóknami i nićmi tkanymi ręcznie lub zszytymi na maszynie do szycia różnymi głosami razem w historii wrażliwości na materię, nieciągłość i zagadkę warstw czasu.