Prace Aiko Tezuki są głęboko związane z doświadczeniem czasu, łączenia i rozłączania, stawania się i rozpadu. Wyobrażają coś, co przechodzi jakiś proces i ma przeszłość. Wybór medium tkaniny podkreśla ten wymiar czasu i materialność dzieła sztuki. Przyjemność wizualna towarzyszy jej sztuce i odnosi się do współczesnego tabu piękna i tym samym usiłuje uratować dekoracyjny wymiar sztuki, pozostającej nadal przede wszystkim sztuką konceptualną.

Prezentowane prace sprawiają wrażenie chwili, w której obraz staje się dojrzały i ma w sobie rodzaj piękna, które mogłoby ulec rozkładowi, gdyby proces rozplątywania płótna dokonał się w całości, podobnie jak życie dokonuje się w starzeniu się i na koniec w śmierci. "Popołudnie obfitości" jest wyrazem chwili spełnienia, po którym następuje schyłek. Popołudnie bywa bardzo przyjemną porą dnia, wciąż pełną energii, ale nie całkowicie otwartą na nowe. Raczej kończy się to, co zostało zapoczątkowane wcześniej. Reprezentuje ostatnią chwilę przed zanikiem dnia i zawiera w sobie przeczucie nadchodzącej nocy. Popołudnie spełnienia brzmi jak przyjemność, która ukrywa fakt, że nie trwa wiecznie, ale jest to tylko etap w ziemskim czasie.